Wiccan Rede * Autumn 1988 by Jana
BELTANE 1988. Onze coven was bijeen voor de viering van Beltane. Tijdens de voorbereiding ervan bereikte ons het bericht van het overlijden van Alex Sanders. Groot was onze verslagenheid om het persoonlijk gemis, maar tegelijkertijd de vreugde omdat aan zijn lijden een einde was gekomen en hij was opgenomen in de sferen waar we allen naar terugverlangen.
“He has embraced the Great Mother and died of his love”. Nooit hebben deze woorden, gesproken tijdens het Beltane ritueel, zoveel voor me betekend.
Vreugde voelde ik ook omdat ik drie weken daarvoor persoonlijk afscheid van hem had genomen. Zo ziek als hij was vond hij het belangrijk mij zelfs toen nog kennis over te dragen. En dit is kenmerkend – in de vele jaren dat ik hem gekend heb heeft hij mij zoveel geleerd en mij zo geïnspireerd dat ik altijd weer verrijkt naar huis ging. En zo verging het velen. In ‘zijn’ pub, in zijn vertrouwde hoekje, heb ik velen zien komen en gaan – voor een advies, hulp bij problemen, een tarot reading, enzovoort. Hij was veelzijdig; had mediamieke gaven, helend vermogen en een diepe occulte kennis o.a. van de Kabbalah, Egyptische en Tibetaanse tradities en Indiaans Shamanisme. Zijn rituelen waren krachtige bijeenkomsten waar ik de mooiste herinneringen aan bewaar.
Voor de Wicca zelf is hij een zeer belangrijke figuur geweest. Hij zag het als zijn levenstaak de Wicca bekend te maken bij het publiek. Hij deed dat op zijn eigen wijze die hem niet altijd in dank werd afgenomen. Hij schuwde de publiciteit niet en was een echte showman. Negatieve publiciteit was vaak het gevolg. Zijn bekendheid met zwarte magie, plus de in Engeland alomtegenwoordige roddelpers, deden de Wicca soms meer kwaad dan goed. Maar wie daar doorheen kon kijken, waardeerde zijn openheid, zijn moed om de hekserij in de openbaarheid te brengen. Door deze openheid heeft hij veel mensen aangetrokken die, na te zijn opgeleid en ingewijd, hun eigen coven begonnen zijn, zowel in Europa als in Amerika.
Victor, zijn 16-jarige zoon, is trots op zijn vader: “Hij deed wat hij moest doen, en hij deed het zeer goed”.
Alex Verbias Rex, de koning over zijn heksen, is niet meer.
De Raad van Ouderen – waaronder Maxine Sanders – heeft unaniem besloten geen nieuwe koning te benoemen. De Wet van de Craft zegt dat een Koning gekozen wordt wanneer dat nodig is. De taak van Alex – de Wicca in het Licht te brengen – is volbracht. En degenen die door hem en/of Maxine zijn opgeleid zullen zijn werk voortzetten.
Bij de crematie zeiden we hem, en de krachten die ons altijd omringen, dank met dezelfde woorden waarmee we ons werk in de cirkel besluiten:
