Wiccan Rede * Spring 1982 by Robert
Na het artikel in het winternummer te hebben gelezen waarin een ontmoetingsdag werd georganiseerd, dacht ik meteen: dat had veel eerder moeten gebeuren.
Maar nu, 30 januari, was het zover. Na het kopen van een retourbiljet voor de trein, want de auto was weer eens koppig en had er geen zin in, afgereisd naar Leiden en daar uitgestapt op het station.
Na een wandeling van 10 minuten aangekomen bij het museum voor oudheden op het Rapenburg. Het was al één uur geweest, dus gauw op zoek naar het restaurant van het museum waar we hadden afgesproken. Dit bleek op de eerste étage te zijn in de vorm van een koffie-automaat die je, na inworp van twee gave kwartjes, een plastic bekertje koffie verstrekte.
De kennismaking verliep vlot. Na een welkomstwoord van Morgana en Merlin zijn we in groepjes de Egyptische afdeling van het museum gaan bekijken. Een prachtige collectie sieraden en religieuze voorwerpen, papyrus teksten, beelden van goden en godinnen, o.a. van Hathor en Isis, die parallellen hebben met Demeter en Hecate. Interessant om hierover door te denken.
Genietend van dit alles kon ik een vaag gevoel van weemoed niet van me afzetten”een grootse cultuur, eens springlevend, nu doods afgebeeld achter het glas van de vitrine met een wit kaartje ernaast van wat het voorstelde. En zo liep iedereen met haar of zijn eigen gedachten in de sfeer van het verleden. De tijd ging snel.
Om drie uur hadden we afgesproken weer terug te zijn in het ‘restaurant’ waar we besloten nog even een kroegje op te zoeken om wat na te praten en eventueel adressen uit te wisselen.
Het kroegje werd het pannekoekhuis ‘Oudt Leyden’ waar we ongestoord van gedachten kunnen wisselen.
Ik vond het een uitstekend initiatief van Wiccan Rede en hoop dat we in de zomer weer iets dergelijks kunnen organiseren, en dan iets meer van de praktische kant van de Wicca kunnen vernemen.
