Wiccan Rede * Winter 1981 by Merlin Sythove
Het leggen van kontakt blijkt vaak grote moeilijkheden te geven, zowel in occulte kringen als in de Wicca. Wiccan Rede is destijds gestart met het ideaal mensen met elkaar in kontakt te brengen, doch kennelijk stuit dat nog steeds op praktische problemen.
Nadat men met de Wicca in aanraking is gekomen, door een boek, of een tijdschrift, of doordat iemand erover vertelde, is het eerste kontakt dat gelegd wordt een kontakt in jezelf en met jezelf. Je realiseert je dat je iets gevonden hebt dat iets voor je betekent, dat een bepaalde dimensie aan je leven toevoegt en je wilt daarin verder gaan. Je wilt jezelf veranderen, ontwikkelen, je wilt erover lezen, er met mensen over spreken en je wilt ook aktief eraan gaan meedoen. Voor veel Nederlanders liggen hier direkt al de eerste problemen. Er bestaat veel literatuur over de Craft, maar die is in Nederland moeilijk te krijgen en bovendien in de Engelse taal. Ondanks onze ‘meertaligheid’ (want de gemiddelde Nederlander spreekt ook aanvaardbaar engels en/of duits en/of frans) blijft een vreemde taal een zekere handicap. Het kontakt maken met, of ingang vinden tot, de bestaande hoeveelheid boeken over de Wicca blijft moeilijk. Theoretische oplossingen zijn er natuurlijk wel (alles vertalen b.v.), maar die zijn praktisch onuitvoerbaar.
Een andere mogelijkheid tot kontakt is de Wiccan Rede, dat tenminste gedeeltelijk in het nederlands is. In hoeverre Wiccan Rede zich qua inhoud en besproken onderwerpen kan meten met het bestaande boekenbestand is moeilijk te beoordelen, ofschoon we ons best doen aan zoveel mogelijk aspekten van de Wicca aandacht te besteden.
De tweede stap is dat je op zoek gaat naar persoonlijk kontakt. Mensen met wie je kunt praten over de Wicca, mensen die zich tot deze richting voelen aangetrokken, mensen die aktief bezig zijn. En deze zijn helaas slechts dun gezaaid, daarover hoeven we ons geen illusies te maken. De eerste persoon die het moet ontgelden is natuurlijk je partner: je wilt weten wat hij of zij ervan vindt, en of je er samen in kunt duiken. Als je gezegend bent met een levenspartner die zich ook in de Wicca kan vinden, heb je 95% van de weg al afgelegd!
Velen van ons moeten het echter met minder doen en we blijven zoeken naar gelijkgestemde geesten. Bij deze willen we tussen twee haakjes iedereen de mogelijkheid geven anderen op te roepen naar hem of haar te schrijven, om zo een schriftelijk kontakt op te bouwen. Mocht u hier behoefte aan hebben dan kunt u een kleine (gratis) advertentie in Wiccan Rede plaatsen. Ook wijzen we op de ontmoetingsdag (zie de editorial) in Januari 1982.
In Nederland is de situatie helaas zo, dat de weg voor de meesten hier eindigt. Het aantal covens is uiterst beperkt (voorzover wij daarvan op de hoogte zijn in elk geval) en hoe graag we dat ook zouden willen, doorverwijzing naar een ‘coven in de buurt’ is vrijwel altijd een onmogelijkheid. De toegewijde doorzetter komt er ongetwijfeld, maar die heeft dan ook de bereidheid om als het moet vier keer per jaar naar Engeland te reizen.
En de anderen?
De Wicca is voor hen voorlopig een eenzame weg, hoezeer dat ook strijdig is met een aantal ideeën van de Craft.
Blijft er dan niets over?
Jawel, toch iets.
Zelf-dedicatie
Het uiteindelijke, het belangrijkste kontakt: het kontakt met de God en de Godin. Dit kontakt is in feite het eerste kontakt dat gelegd wordt (met de God en de Godin in jezelf) en het kan je helpen op je zoektocht. Aan het einde van deze queeste wordt dit kontakt dan geformaliseerd door de opname in een coven, of door zelf-initiatie. Maar als dit eerste kontakt goed wordt gelegd dan blijkt vaak dat je via allerlei onwaarschijnlijkheden en toeval in kontakt komt met anderen en je zo stapje voor stapje het doel nadert.
Er zijn verschillende mogelijkheden om deze eerste stap, het kontakt maken met de God en de Godin, te maken. Zo staat er bijvoorbeeld een ritueel voor zelf-dedicatie in The Tree van Raymond Buckland.
Wat is het doel van zelf-dedicatie, het ‘jezelf opdragen aan de God en de Godin? Het is eigenlijk al duidelijk: je draagt jezelf en je werk op aan de Goden, vraagt hen je te leiden en je werk te zegenen. Het is geen zelf-initiatie in de strikte zin van het woord, want de echte initiatie is iets dat meestal plotseling en onverwacht zich aandient en dat meestal niet samenvalt met de fysieke initiatie in een groep of coven. Het is een ‘self-dedication’.
Mits de rite met zorg en overtuiging wordt uitgevoerd, zal je een gevoel van verbondenheid bemerken, de zekerheid dat je inderdaad kontakt gemaakt hebt met de Godin en de God en dat deze je zullen begeleiden op je verdere weg.
Ter afsluiting van dit artikel vindt u een ritueel dat speciaal voor dit doel is ontworpen, plus alle voorbereidingen, maar voor ik daartoe overga nog het volgende, namelijk: wat kun je verwachten als je met een coven in aanraking komt?
Het is in Wiccan Rede al vaak genoeg gezegd: de Wicca is niet hiërarchisch georganiseerd, iedere coven is autonoom en in principe is iedere coven weer anders. Toch zijn er wel een aantal algemene regels te geven wat betreft de gang van zaken en de houding van mensen.
De eerste ontmoeting vindt meestal plaats met de Hogepriesteres of de Hogepriester, of beide. Zo’n eerste gesprek is meestal verkennend van aard: wederzijds probeer je uit te vinden wat voor vlees je in de kuip hebt. Daarbij zijn er een aantal zaken die ter sprake kunnen komen: waarom wil je bij de Wicca, hoe lang ben je al geïnteresseerd, wat heb je gelezen, wat heb je gedaan, wat doe je in het dagelijkse leven, wat vindt je partner ervan, enz. enz.
Ook een aantal zaken van de kant van de Hogepriester(es) kunnen ter sprake komen: de organisatie, wat er van je verwacht zou worden, e.d.
Misschien ter overvloede, maar het lijkt me toch goed een aantal dingen te noemen die als pointer kunnen dienen dat je met meer of minder bonafide mensen te doen hebt. Er wordt tegenwoordig zoveel geschreven over sekten en sekteleiders dat het meeste wel bekend verondersteld mag worden.
De kwestie van geld. Zodra je om geld gevraagd wordt, anders dan voor een aannemelijke onkostendekking (kaarsen, wierook) wordt het tijd om op z’n minste om een verklaring te vragen. In het algemeen wordt er in occult werk niet voor of om geld gewerkt en er wordt ook niet om gevraagd. Dat is niet omdat men geen onkosten heeft, of omdat men het niet nodig heeft, want donaties zijn soms welkom, maar het vertroebelt de ‘atmosfeer’.
De kwestie van gehoorzaamheid, of onderwerping, of blindelings volgen, of hoe je het dan ook wilt noemen. Vaak is dit een zeer moeilijk punt, want de Hogepriesteres heeft nu eenmaal het hoogste ‘gezag’ in een coven. Dit neemt echter niet weg dat ook zij naar advies, raad, kritiek en tegenspraak zal luisteren en indien mogelijk daarop zal ingaan. Gehoorzaamheid kan echter niet geëist worden: eerder wordt autoriteit aan iemand toegekend. Daarbij speelt het eigen geweten natuurlijk nog steeds een rol en als er iets van je verlangd wordt waar je echt niet naar eer en geweten aan kunt voldoen, dan wordt er van je verwacht dat je dat ook duidelijk maakt!
Heksen zijn en blijven – afgezien van wat ze verder zijn – gewone mensen, die je op gewone maatstaven kunt beoordelen en die je vóór alles zullen proberen te helpen (en niet eens per sé om in hun coven te komen!). Ze proberen zich van hun verantwoordelijkheden bewust te zijn, doch dat garandeert geen onfeilbaarheid!
Misschien is het bovenstaande open deuren intrappen, maar toch blijken er vaak genoeg mensen verstrikt te raken in de netten van minder hoogstaande persoonlijkheden.
Zoals gezegd, zo’n eerste gesprek is meestal verkennend van aard en als de Hogepriester(es) denkt dat er mogelijkheden zijn voor een vervolg, dan zal dat zeker blijken. Dat geldt net zo goed voor jezelf. Gezien de werkwijze in de Craft blijft het belangrijk dat het klikt tussen mensen en het is best mogelijk dat de Hogepriester(es) je geschikt vindt, maar dat er omdat het niet klikt toch een andere weg gevonden moet worden.
De Wicca zoekt zelf geen bekeerlingen, hoewel ze uiteraard blij is met iedereen die zich ertoe voelt aangetrokken en de God en de Godin zullen niemand de deur wijzen omdat ze hem of haar niet geschikt vinden. Een coven kan dat wel doen, waaruit weer blijkt dat mensen de wijsheid ook niet in pacht hebben, maar over het algemeen zullen ook zij proberen een passende situatie te vinden, als je qua karakter niet in een bestaande groep zou passen.
Zelf-dedicatie ritueel
Het ritueel dat hieronder staat, is bedoeld als een eerste kontakt tussen jezelf en de Godin en de God, waarmee je jezelf in dienst stelt van hen en je hun zegen vraagt voor je (occulte) werk. Het is het eerste geformaliseerde kontakt, dat een nieuwe fase op je pad inluidt. Vrijblijvend is dit ritueel allerminst, in de zin dat je een taak op je neemt (graag, uiteraard!), maar desalniettemin een taak en in de vervulling daarvan kunnen er dingen in je leven veranderen, soms onverwacht, waarvan je de zin niet zo direkt inziet. Maar je ritueel gaat aan de Goden niet voorbij en ze zullen je hulp gebruiken als dat nodig is!
Er zijn zes meditaties van plm. een half uur, die de voorbereiding van de dedicatie vormen en op de zevende dag wordt dan het ritueel uitgevoerd. Gedurende de week kan je het ritueel een paar keer doorlezen, zodat je weet hoe het ongeveer verloopt (en je kan er eigen tekst aan toe voegen als je daar behoefte aan hebt) en je kan nalopen of je alle benodigdheden wel bij de hand hebt.
Dit zijn de meditatie-onderwerpen:
- Wat betekent paganisme / de Craft voor je? Waarom wil je dit ritueel doen?
- Het element Aarde; en hoe dit element zich in jezelf manifesteert.
- Het element Water; en hoe dit zich uit in jezelf.
- Het element Lucht; en waar je dit in jezelf terugvindt.
- Het element Vuur; en hoe dit zich in jezelf voordoet.
- De Godin en de God. Wat betekenen ze voor jou?
Maak na afloop van iedere meditatie aantekeningen van wat er gebeurd is, waar je over hebt nagedacht, je konklusies, invallen, ideeën enz.
Het ritueel begint met het gereedmaken van de cirkel. Afhankelijk van de plaats en de tijd kun je volstaan met het aangeven van de vier punten van het kompas, met stenen, bloemen of een kaars, tot het maken van een cirkel van takken en bloemen, met dertien kaarsen. Laat je fantasie de vrije loop, hier.
Daarnaast moet er wat wierook zijn, het notitieboek en een ‘offer’: fruit, bloemen, ‘mooncakes’, een speciale kaars o.i.d.
Nadat de cirkel is voorbereid, neem je een bad en je bereid je voor.
Als je terugkomt, is het donker. Steek één kaars aan en de wierook en bekijk de notities die je hebt gemaakt in de afgelopen week. Bezin je op wat je wilt gaan doen.
Maak dan de cirkel schoon met een (heksen)bezem, een tak, je athame of door alleen visualisatie. Ga dan naar het Oosten en zeg:
O stormwind en wolken,
Gij wierook en zwaard,
Geef mijn denken uw wijsheid,
Mijn rede uw aard.
Zuid:
O vuurstaf en kaarsvlam,
Gij roodgouden gloed,
Geef mijn wezen uw wilskracht,
Uw licht en uw moed.
West:
O diepstille zeeën,
Gij beker met wijn,
Schenk mijn ziel uw vervulling,
Maak mijn gevoelens rein .
Noord:
O donkere aarde,
Pentakel zo oud,
Schenk mijn wezen een anker,
Het kristal van het zout.
Centrum:
O Godin van de nacht,
In maanlicht gekleed,
Naakt sta ik voor u,
Uw cirkel gereed.
God van het leven
En zaad van de dood:
Wilt beiden mij nemen
Een kind van uw schoot.
Wilt mijn leidster en gids zijn,
Mijn gaven ontvangen,
Uw zegen mij schenken.
Dit is mijn verlangen.
Wees gezegend.
Ga nu in de cirkel zitten, met je gezicht naar het noorden en wacht rustig op inspiratie, een boodschap, een gevoel van kontakt. Als er een speciaal probleem is waar je mee worstelt, kan je de tarot gebruiken om om raad te vragen. Sluit na afloop de cirkel met de volgende woorden:
Gij wezens van water,
Van lucht, vuur en aarde,
Bedankt voor de gaven
Die u mij openbaarde.
Wel gedaan, wel gegaan.
Doof nu de kaarsen (behalve de offerkaars als die er is), maak notities en eet en drink iets. Ook als je niets speciaals hebt waargenomen, gaat dit ritueel de Goden niet voorbij!
