Wiccan Rede * Winter 1983 by Merlin Sythove
In het eerste deel van de vragenbeantwoording over ritueel werk hebben we iets over rituelen in het algemeen gezegd. Een ritueel is de aardse echo van iets dat zich op het geestelijke niveau afspeelt. Het ritueel legt de verbinding, en maakt op deze manier communicatie mogelijk.
Daarna hebben we het aanbrengen van veranderingen in bestaande rituelen besproken. Deze veranderingen vallen uiteen in twee categorieën: die veranderingen die het je mogelijk maken een ritueel uit te voeren (zuiver praktisch); en die veranderingen die de inhoud van het ritueel aantasten. Met dit laatste moet men voorzichtig zijn. Iemand met een beetje gezond verstand zal vrij snel door hebben wat hier wel en niet kan. Tenslotte communiceer je met goden, en dan is het belangrijk dat je weet wat je wilt, en weet wat je zegt!
Verschillende vragen zijn nog niet behandeld, zoals: kun je rituelen zelf schrijven? Kun je twee of meer systemen vermengen? Kunnen energieën zich tegen je keren? Kun je jezelf beschermen? Zijn de effekten van rituelen objektief of subjektief? Hoeveel kracht hebben wapens, en symbolen? Als je van te voren weet wat er gaat gebeuren, met een inwijding, is het effekt dan weg?
Veel van deze vragen zijn veel te uitgebreid om in een kort bestek te kunnen beantwoorden, maar we hopen toch een paar nuttige aanwijzingen te kunnen geven.
Wanneer we nog even vasthouden aan het beeld van het ritueel als manier om met de goden (of hogere machten) te communiceren, dan volgt daaruit dat iemand uiteraard een ritueel zelf kan schrijven. Daarvoor zijn er natuurlijk wel enkele voorwaarden waaraan voldaan moet worden. In de eerste plaats moet de bedoeling van het ritueel duidelijk zijn; in de tweede plaats moet de ‘schrijver’ enig inzicht hebben in de werking van het ritueel. Een dergelijk inzicht groeit door ervaring. De beginner op dit gebied doet er het veiligst aan om zich in eerste instantie te houden aan hem gegeven rituelen, waarvan hij of zij de reikwijdte enigszins kan overzien. Nadat enige ervaring is opgedaan met ritueel werk kunnen verschillende ‘toevoegingen’ worden uitgeprobeerd (een gedicht, muziek, bepaalde kleuren, kaarsen, wierook e.d.) en allengs zal dan ook een vrij duidelijk idee ontstaan over de werking van een ritueel. Uiteindelijk zal blijken dat rituelen een vrij vast patroon in zich dragen, waarop in een later artikel misschien ingegaan kan worden. Eén aspekt daarvan willen we hier even noemen, en dat is het beëindigen van een ritueel. Wat wordt opgebouwd, moet aan het eind weer worden afgebroken. Ook de psychische toestand, een bepaalde gevoeligheid e.d. van de magiër moet weer worden ‘afgebroken’. In eerste instantie gebeurt dit door het ‘sluiten’ van de cirkel, het afbreken van daarvoor opgebouwde astrale vormen, en tenslotte zelf ook weer met twee voeten op de aarde komen. Dit kan door iets te eten, te drinken, even iets ‘normaals’ te doen. Ter afsluiting over het zelf schrijven van rituelen nog de volgende overweging: elk ritueel is natuurlijk ooit door iemand geschreven, en een van de voordelen van een dergelijk ‘authentiek’ ritueel is dat het regelmatig gebruikt is. Het ‘pad’ in het astrale is als het ware al gebaand. Een zelf geschreven ritueel heeft dit voordeel (nog) niet. Misschien ten overvloed willen we hier opmerken dat met ‘schrijven’ natuurlijk een creatief proces wordt bedoeld, en duidelijk niet het ‘samenstellen’ van een ritueel uit stukjes van andere, bestaande rituelen!
Een vraag die met het uitvoeren van rituelen en het schrijven daarvan, samenhangt is of je twee of meer systemen kunt vermengen. Naar onze mening is het antwoord ‘nee’. Het is het beste om één systeem, één pad uit te kiezen, en daar enige tijd mee bezig te zijn. Zo kan een goed beeld ontstaan waar dat pad toe leidt. En om echt resultaat te krijgen moet je wat langer met die ene weg bezig zijn.
Je kan er natuurlijk lang over diskussiëren waar het ene systeem ophoudt en het andere begint. Zonder een dergelijke diskussie hier nu te willen openen kun je in het algemeen wel stellen dat ‘westerse’ en ‘oosterse’ methoden elkaar slecht verdragen. Het vermengen van twee systemen is net zoiets als het mengen van lijm en cement: allebei afzonderlijk zijn ze uitstekend, maar samen plakt het niet.
Je kunt niet langs twee paden tegelijk een berg beklimmen.
Het bovenstaande heeft betrekking op praktisch aktief bezig zijn met iets, bijvoorbeeld rituelen, oefening, meditatie e.d. Het blijft natuurlijk aanbevelenswaardig om kennis te nemen van andere stromingen, door lezen, door gesprekken en lezingen e.d.
Iemand die zijn gezonde verstand gebruikt en goed naar zijn lichaam luistert zal op dit punt vrij weinig problemen tegenkomen.
De volgende vraag werd ons gesteld in samenhang met de voorgaande, namelijk of energieën zich tegen je kunnen keren. Aan deze vraag zitten erg veel facetten (meer dan voldoende voor verschillende artikelen), maar we zullen toch proberen een paar punten duidelijk te maken.
In de eerste plaats is het belangrijk in te zien dat ‘occult werk’ uiteindelijk niet jouw eigen doeleinden dient, maar een manier is om de mensheid verder te helpen evolueren. De krachten zijn aanwezig om het Universum te dienen, en als je probeert deze krachten van het gestelde doel af te buigen, zouden ze wel eens sterker kunnen blijken dan je denkt.
Een ander punt van overweging is dat je, door het doen van ritueel werk en bepaalde oefeningen, jezelf langzaamaan geschikt maakt om als instrument te dienen voor bepaalde energieën. Als door het bezig zijn met twee systemen een geheel andere energie zich met je verbindt kunnen er inderdaad heel gekke dingen gaan gebeuren.
Meer konkreet heeft deze vraag natuurlijk betrekking op ‘zwarte magie’, dat wil zeggen als slachtoffer zoiets meemaken, en op het oproepen van bepaalde krachten e.d. Dit is al helemaal geen gebied dat in twee zinnen afgedaan kan worden. Wel is het zo dat in negen van de tien gevallen iemand ‘slachtoffer’ wordt van zijn eigen verbeelding en plotselinge overgevoeligheid. Veel mensen die zich pardoes in het occulte storten krijgen veel te veel ineens te verwerken. Ze horen allerhande spookverhalen, verdichtsels over Zwarte Magiërs, over Krachten en wat je daarmee allemaal niet zou kunnen doen door het zwaaien van een toverstafje. Dan treedt een vorm van psychische onpasselijkheid op. Als dit ook nog gepaard gaat met plotselinge veranderingen in leefgewoonten (ander dieet, slaapgebrek, huiselijke problemen of moeilijkheden op het werk) dan is het kwaad al snel geschied.
Er zijn verschillende goede boeken in de handel over psychische zelfverdediging, waarin technieken staan om je tegen echte (soms) of vermeende (meestal) psychische aanvallen te beschermen. In de meeste gevallen is een nuchtere kijk naar iemands aardse leven al voldoende om te zien waar de oorzaken liggen, en waar de oplossing gezocht moet worden!
Het is moeilijk om het bovenstaande kort samen te vatten, maar als er een ding duidelijk moet zijn is het wel dat je op occult gebied ‘in je eigen tempo’ moet binnengaan, en dat je ervoor waakt je gezonde verstand niet te verliezen. Wees konkreet, wees reëel, blijf nuchter, en erken het als je iets niet aankunt!
Een vraag die regelmatig gesteld wordt in verschillende vormen, is of de effecten van rituelen subjektief of objektief zijn. Sommige effecten zijn natuurlijk duidelijk objektief: als je genoeg hebt van een lawaaiige, kleine kamer, en je werkt voor een flatje, en je zit na twee maanden in een flat, dan is dat overduidelijk objektief waarneembaar. Idem dito wanneer iemand volkomen genezen weer rondspringt. In het begin geloof je nog niet dat dit soort dingen een gevolg kunnen zijn van jouw ritueel, maar op een goed moment gebeurt het tè vaak om toeval te kunnen zijn.
Iets heel anders wordt het wanneer mensen dingen ‘zien’ tijdens rituelen. Aura’s, wezens, lichten, dingen die ze voelen of horen, enzovoort. Als we een gestelde vraag terugbrengen tot: Kan je dit soort verschijnselen op film of band vastleggen? Dan is het antwoord meestel nee. De materialist zegt nu direkt: aha, dus is het subjektief! Ja, eigenlijk wel. Toch kan het heel reëel zijn voor de betrokkene. Een vraag die veel interessanter is, is de vraag of je er iets aan hebt, of je er iets mee kunt doen. Stemmen die van alles vertellen en voorspellen zijn leuk, maar hebben alleen waarde als het ook accuraat blijkt te zijn. Visioenen en geestverschijningen idem dito: als ze geen funktie hebben, en je er ook niet uit leert hoe het bovenzinnelijke gebied funktioneert, kan je ze maar beter vergeten.
Dit geldt natuurlijk ook voor divinatie, of dat nu met de Tarot, de pendel, de kristallen bol, een spiegel, water, wolken, vogels, of thee blaadjes is: iemand die op elk moment een samenhangend verhaal kan ophangen waar nooit iets van uitkomt ziet misschien wel een heleboel beelden, maar die zijn van weinig waarde. Iemand daarentegen die een of twee keer per jaar iets vaag aanvoelt, dat dan ook echt uitkomt, voelt zich misschien maar een kluns, verstoken van goddelijke inspiratie, maar heeft in feite veel meer te bieden!
Over symbolen en wapens kan je boeken vol schrijven. Daar hebben we helaas de ruimte niet voor, daarom in het kort iets. Een symbool werkt op de menselijke ziel of geest, en kan een beetje worden vergeleken met de werking van een sprookje. Dergelijke dingen zijn zó archetypisch dat ze je iets leren, ook al heb je geen flauw benul van de echte betekenis van zo’n symbool. De zo geleerde dingen blijven daarentegen onbewust, en uiten zich meer in je karakter, automatisch, dan dat ze leiden tot bewust handelen.
Ditzelfde verhaal geldt ook voor wapens, die gezien kunnen worden als symbolen. De heksenketel is een goed voorbeeld.
Afgezien van de ‘symboolwaarde’ kan een voorwerp of een wapen ook ‘geladen’ worden met energie, waardoor het een bepaalde uitstraling krijgt. Zo’n uitstraling is zichtbaar voor een helderziende, en voelbaar voor iemand die daar gevoelig voor is. Die uitstraling heeft invloed op degeen die ermee werkt os ermee in aanraking komt. De mate waarin zo’n voorwerp ook werkelijk ‘kracht’ heeft hangt in grote mate af van de lading. Bovendien is de ene mens gevoeliger dan de andere.
We moeten dit echter ook niet overschatten: het is zeker niet zo dat een heks niet zonder Athame zou kunnen, omdat hij/zij dan geen ‘kracht’zou hebben! Uiteindelijk komt de lading van de magiër zelf, en is het voorwerp slechts een ontvanger van die lading. Een ervaren magiërkan ook heel goed zonder attributen werken.
We zijn nu bij de laatste vraag aangeland over ritueel werk, namelijk of het effekt van een ritueel afhangt van de voorkennis, of juist niet. Bijvoorbeeld bij de inwijding.
Laten we beginnen met te zeggen dat iemand die weinig of niets van ritueel werk afweet, ook weinig of niets van een ritueel zal begrijpen. Hij ziet mensen rondlopen met zwaarden en kaarsen, ze doen van alles op een tafeltje, zeggen zinnen die nauwelijks iets betekenen, en schijnen dat erg fijn te vinden. Afgezien daarvan gebeurt er niet zoveel. Geen donderslagen, geen lichtflitsen, stemmen, trompetgeschal, geen onverklaarbare stormen, geen demonen, geen kaarsen die plotseling uitwaaien. Dit geldt met namen voor de Wicca, waar de rituelen lang niet zo uitgebreid en theatraal zijn als in de ceremoniële magie.
Het is dus belangrijk dat iemand, zeer zeker als deze persoon voor het eerst mee gaat doen in ritueel werk, een redelijk goed beeld heeft omtrent de inhoud daarvan. Bij de inwijding komt hier nog iets bij, en dat is dat de persoon ook moet weten wat er van hem verwacht gaat worden, en wat hij van de rest van de groep kan verwachten. Wanneer iemand ingewijd wordt, of na verloop van tijd eens meedoet, en dan erachter komt dat dit het toch beslist niet is, wordt het tijd om als groep de aanname-procedure eens onder de loep te nemen.
We pleiten hier voor redelijke, algemene kennis omtrent ritueel werk; en bij inwijding kennis van de konsekwenties van een dergelijke stap. Daarnaast heb je als ‘sponsor’ natuurlijk vrij snel in de gaten of, en zo ja, waarmee de kandidaat moeilijkheden zou kunnen hebben.
De voorkennis moet echter ook weer niet tè gedétailleerd zijn. Er moet iets overblijven dat nog niet bekend is, en dat juist die speciale sfeer aan zo’n ritueel geven kan. Er moet een beetje mysterie, een beetje ruimte voor onverwachte zaken en verwondering overblijven. Ondanks alle boeken en publicaties geldt dit gelukkig ook voor de Craft: verschillende stukken zijn nog nooit in druk verschenen.
Het voorgaand overziend zouden we kunnen besluiten met te zeggen dat het effekt van een ritueel, op degeen die het ondergaat, staat of valt met de vraag of de persoon er ‘iets mee kan beginnen’. Dit houdt in dat hij of zij iets van ritueel werk af moet weten. Aan de andere kant wordt het effekt vergroot als er ook wat te raden overblijft.
De meeste vragen hebben we, helaas, in veel te weinig woorden afgedaan. Verschillende onderwerpen lenen zich uitstekend voor een artikel, en ongetwijfeld zal dat artikel ooit nog wel geschreven worden. In elk geval hopen we dat deze twee delen van ‘Vragen’ een beetje duidelijkheid hebben gegeven op het gebied van ritueel werk. Vragen blijven trouwens welkom, dus als je toch al van plan was in de pen te klimmen om ons te schrijven, schroom dan niet! Vragen worden altijd persoonlijk beantwoord, en eventueel opgenomen in deze serie.
