by Ina
Een nieuwe versie van een oud sprookje. Over tovenaars en heksen, en Hansje en Grietje, en de bekoring van het snoephuisje…
Sommige sprookjes zijn echt gebeurd, sommige sprookje repeteren zich in de loop der tijden in telkens een nieuw jasje. Sprookjes hebben een mythische waarde en soms een hoge actualiteitswaarde. Laat ik eens een oud sprookje in een nieuw jasje steken; “wie oren heeft die hore” wordt er wel eens gezegd in de occulte literatuur, en dat geldt hier ook.
Er waren eens twee mensenkinderen. Hun namen zijn Hansje en Grietje. In tegenstelling tot in hun vorige incarnatie werden ze deze keer niet door hun vader het bos ingestuurd. Nee, in dit leven besloten ze zelf het bos in te gaan, op zoek naar de heks in het huisje van snoep. Het gebeurt nog al eens dat mensenkinderen hun vorige incarnaties vergeten, en dat was ook bij Hans en Grietje het geval. Ze dachten dat ze op zoek waren naar spiritualiteit. Ze hadden prachtige boeken gelezen en zagen zichzelf al in wapperende gewaden, met een fonkelende toverstaf bij volle maan in een mysterieuze magische cirkel staan. Een zwaai met de staf, en alle wensen worden werkelijkheid. Ze zagen zichzelf al gekleed in prachtige titels leiding geven aan een ademloos gezelschap van bewonderende toehoorders. En ze dachten “ik wil het, ik wil het, ik wil het”. En we weten allemaal dat je voorzichtig moet zijn met wat je wenst, want je zou het kunnen krijgen….
Sprookjesbossen zijn een eigenaardig soort bos. Sprookjesbossen hebben de neiging te shape-shiften. Er zijn maar weinig magiers en heksen die dat beseffen, en niet voor niets verdwalen mensen daar regelmatig. Een van de vermommingen van het sprookjesbos in de tegenwoordige tijd heetHexCC (het Heksen Cyber Café, een email-lijst).
Het bos zit vol met mythische wezens; tovenaars en heksen in vol ornaat, druiden en Vikingen. Hansje en Grietje lopen vol verwondering en verbijstering door het bos, en denken met toegenomen vasthoudendheid “ik wil het, ik wil het, ik wil het”. En ze gaan vragen. De eerste heks die ze tegenkomen zegt dat ze eerst een schriftelijke cursus moeten doen. De tweede zegt dat ze eerst een jaar en een dag moeten ploeteren, en allerlei vervelende oefeningen moeten doen. Hansje en Grietje raken wat teleurgesteld en ontmoedigd en willen er zó dolgraag bijhoren dat ze een beetje wanhopig raken. De tovenaars zeggen dat hun opleiding nóg langer duurt, en laten we het maar niet hebben over de Druiden en de Vikingen…. Hansje en Grietje willen heksen, en wel onmiddellijk, nu! Ze willen het Zwaard, de Staf, de Kelk en het Pentagram, de titels…. nu!
En dan plotseling, als uit het niets, staat er ineens een prive-emailtje op hun computer. Van een heks; aan de titels te zien niet de eerste de beste. Met een uitnodiging om eens langs te komen in haar heksenhuisje voor een babbeltje en een stukje speculaas. Hansje en Grietje beginnen nu te denken dat hun wens -die ze ritueel gepost hebben- zich nu echt begint te manifesteren. Dus opgetogen trekken ze naar het heksenhuis dat -zoals jullie al verwachten- bekleed is met het lekkerste snoep dat aankomende heksen maar verzinnen kunnen. Boven de deur staat in chocoladeletters ‘Heks met Titels, Kan Inwijden’. Hansje en Grietje zijn helemaal hoteldebotel natuurlijk en drukken vol spanning op de deurbel. Een grote vrouw doet open, ze nodigt het tweetal binnen uit om uit haar grote ketel een slokje magisch brouwsel te komen drinken.
Hansje en Grietje drinken van de betoverende drank; de belofte om bij een coven te kunnen, de belofte om ingewijd te worden. De heks had allerlei prachtige glamour in haar drankje verweven en terwijl Hansje en Grietje hiervan dronken dachten ze nogmaals ‘ik wil het, ik wil het, ik wil het’. En zoals veel mensen weten; de derde keer is de spell!
De heks met de ketel had Hansje en Grietje helemaal in hun greep, en gaandeweg voelde die greep niet zo fijn meer. Af en toe voelden ze zich zelfs bedreigd. Ook deze heks had een kooitje waarin Hansje werd opgesloten en waarbij hij zijn vingertje door de tralies moest steken om te kijken of hij al goed was vetgemest. Tijden veranderen, maar niet zo veel. Het was geen letterlijk kooitje, maar een emotionele binding. En Hansje werd niet letterlijk opgevreten. Nee deze heks beroofde hem langzaam van zijn vitale energie. Hansje kwam steeds verder in de knoei, hij voelde zich steeds labieler worden en begon psychische klachten te ontwikkelen. Grietje leed op dezelfde manier onder de situatie, ze had eenvoudigweg niet meer de kracht om een list te verzinnen om Hansje en zichzelf te bevrijden. En allebei werden ze steeds magerder en magerder.
Heeft dit sprookje een goede afloop? Dat is de vraag. Hansje en Grietje kunnen zichzelf alleen maar bevrijden als ze de illusie gaan doorzien. Als ze hulp vragen aan de andere heksen en tovenaars die zich ook in het heksenbos bevinden, en die ze moeilijk en ontoegankelijk vonden. Het punt is natuurlijk dat als je net zo’n deuk hebt opgelopen dat je erg wantrouwend wordt naar anderen, die je mogelijk wel kunnen helpen. Maar de heksen en tovenaars die ook in het sprookjesbos wonen kennen de praktijken van deze Ketelheks, en staan aan de kant om de helpende hand uit te steken aan mensen die uit deze ketel gedronken hebben. En de andere heksen en tovenaars kunnen alleen maar iets aan de praktijken van de Ketelheks doen, als ze precies weten wat ze flikt.
En hier eindigt deze korte reportage uit het sprookjesbos
LVX
Ina
Je kunt Ina bereiken via Caduceus. Ina is lid van de Servants of the Light
