Wiccan Rede * Autumn 1990 by Merlin Sythove
Met het feest van Mabon, wanneer we de vruchten van het zomerseizoen bijeen vergaren en het oogstfeest vieren, kunnen we al de stille kilte van de komende herfst in de lucht proeven. Herfststormen rukken aan de bomen, en proberen de natuur te ontdoen van alle franje. Slechts de essentie blijft bewaard, diep weggestopt in de donkere aarde.
Zo heeft de natuur haar eigen manier om tegen ons te praten, haar eigen ‘taal’ die we moeten leren verstaan. Taal is een middel, een voertuig, waarmee een wezen achterliggende gevoelens en bedoelingen uit kan drukken. Wij denken bij het woord taal meestal aan engels, frans of duits. Maar er zijn veel meer talen dan de gesproken woorden van de mens. Onze poezen bijvoorbeeld kennen een paar woorden engels, maar ze begrijpen hun eigen taal toch veel beter. Als ik zit te eten, en ze komen bedelen, en ik zeg ‘naughty’ dan weten ze wel wat ik bedoel, maar veel indruk maakt het niet. Als ik grom, zoals een kat dat zelf ook doet, om duidelijk te maken dat mijn ‘prooi’ van mij is en van niemand anders, dan weten ze heel precies hoe laat het is!
Kinderen hebben ook zo hun eigen taal, die dwars door de normale taal heen loopt. ‘Mag ik een snoepje?’ betekent in de helft van de gevallen ‘ik wil iets leuks met jou doen’, maar ‘mag ik een kauwgumpje’ betekent ‘ik wil net zo zijn als de andere kinderen, ik wil erbij horen’!
De goede verstaander heeft maar een half woord nodig …
Op het occulte vlak bestaat de taal voornamelijk uit symbolen met een hoge graad van abstraktie of een bijzondere archetypische lading. Ook die taal moeten we leren beheersen. En een taal spreken of schrijven, en hem begrijpen, zijn niet helemaal hetzelfde! Als je vroeger wel eens in geheimschrift zaken hebt opgeschreven, of nu misschien met Theban of Passing The River werkt, dan weet je dat in geheimschrift schrijven en het lezen twee verschillende dingen zijn.
Wanneer we een bepaald ritueel uitvoeren, of dat nu een uitgebreid ceremoniëel is of een eenvoudig ritueel voor Hallowe’en, dan bedienen we ons van deze symbolentaal om te communiceren met de hogere werelden, en onze bedoelingen zo over te brengen.
Het begrijpen van het antwoord is echter niet altijd even eenvoudig. Misschien is er in het ritueel zelf een moment waarop je kunt mediteren, of krijg je de daaropvolgende nacht een heldere droom, of is er een samenloop van gebeurtenissen waar een diepere betekenis in zit – Jung noemde dat synchroniciteit. Slechts door oefening kun je deze taal in de loop der tijd leren verstaan. Je moet er regelmatig mee werken, bijvoorbeeld door rituelen uit te voeren, maar je moet ook regelmatig naar die taal luisteren, en proberen te begrijpen wat er gezegd wordt.
De natuur heeft haar eigen manier om ons dingen te vertellen. Dat kan via de grote gebeurtenissen in de natuur zelf. Maar het kan ook heel klein, als je met kruiden of andere natuurlijke materialen werkt. Als je een van de bekende ‘wapens’ wilt maken, een Pentakel of een Staf of een Kelk bijvoorbeeld, probeer dan eens zoiets vanuit een meditatieve houding te doen. Laat jezelf tot rust komen, bij voorkeur ergens in de natuur of in je tuin, en laat het materiaal je zélf vertellen wat er moet gebeuren. Geef de natuurwezens de kans om je te laten zien wat de bedoeling is. Geef ze de kans om je handen te leiden. Laat het eindprodukt als het ware ‘groeien’ zonder van te voren al een vastomlijnd eindresultaat te hebben bedacht.
Met kruiden kun je op een vergelijkbare wijze te werk gaan. Ofschoon je wel moet weten welke kruiden giftig zijn en welke een gegeven kwaal negatief kunnen beïnvloeden, kun je meestal toch nog kiezen uit kruidenthee, een omslag, een tinctuur, olie en massage met kruiden, kruiden als wierook gebruiken, enzovoort. Probeer eens of je vanuit een meditatieve stilte een duidelijke aanwijzing krijgt over de toepassing van de kruiden die je hebt gekozen voor een bepaalde kwaal. En wees daarna mens genoeg om je gezonde verstand te gebruiken, en om na verloop van tijd te evalueren of je ingeving inderdaad het beoogde sukses heeft gehad.
Samenwerken met de natuur is niet hetzelfde als de natuur maar haar eigen gang te laten gaan. De natuur gehoorzaamt aan bepaalde wetten, maar wij als mens hebben de mogelijkheid om aktief in te grijpen. Dat dat tot nu toe meestal fout is gegaan hoef ik hier niet verder uit te leggen. Maar waarom het fout gaat kan een verhelderend meditatie-onderwerp zijn!
Als mensen kunnen wij proberen wetmatigheden te onderzoeken, we kunnen bomen en planten en dieren en mensen uit elkaar peuteren om te zien waar de klepel hangt. En op die manier doen we veel kennis op. Maar er komt een moment dat je wellicht net zoveel kennis opdoet door gewoon te luisteren naar wat de natuur je te vertellen heeft. Zo kun je ‘luisteren’ naar de jaargetijden, maar ook naar je tuin. Je kunt luisteren naar de wereldpolitiek, hoe gek dat misschien ook klinkt – maar op dit moment zou dat wel eens heel belangrijk kunnen zijn. Je kunt luisteren naar je lichaam. En je kunt luisteren naar de taal die andere wezens gebruiken.
Als je het komende Hallowe’en feest wilt gaan vieren, laat je gedachten dan eens gaan over de boodschap die de natuur ons voorhoudt in dit jaargetijde. Wat is de essentie van Samhain? En wat is voor jou de essentie van Samhain? Is het het rode bloed van de laatste slacht voor de winter? Is het het verzamelen van de oogst in grote vaten, het inmaken van de laatste vruchten? Is het het verdriet om het eind van het leven? Om de mensen en dieren die al naar het Zomerland zijn vertrokken, en tegen wie je nog zo graag iets had willen zeggen? De melancholische herinnering aan een lange zomer? Of is het de vreugde om een sinds lang knellend jasje af te kunnen gooien? Om je weer vrij te voelen, om weer eens aktief met iets bezig te zijn? De verwachting van het zaad, dat in de toekomst zeker spruiten zal? Het kaarsje, dat door het dodenmasker van de pompoen toch nog licht kan brengen? Of misschien de gedachte dat dood en leven twee zijden van dezelfde medaille zijn, zoals er nooit humus ontstaat zonder dat er dode bladeren zijn?
Als je zo met Hallowe’en bezig bent, misschien tijdens een lange boswandeling, met de storm die door de takken giert, stel je dan eens open en vraag de natuurkrachten hoe je jouw idee vorm kunt geven. Ga je het brood breken met de geesten van hen die zijn overgegaan? Verbrand je al jouw persoonlijke ‘franje’ van het afgelopen jaar? Kijk je in de toekomst, via de Tarot, of door gesmolten lood te gieten in een kom water? Is er een ‘zaadje’ dat je met speciale aandacht wilt omringen?
Laat de natuur tot je spreken, en geef die ideeën dan vorm in een ritueel. Want alleen ‘voelen’ en ‘meebeleven’ is niet genoeg. Als je aktief deel wilt nemen aan al het leven om je heen, zul je de taal moeten leren spreken en verstaan! Pas dan kan een echte communicatie op gang komen tussen jezelf en de wezens die in de natuurkrachten aanwezig zijn, en de Goden. En zoals een kind moet leren om eerst de wereld te bevatten (vaak letterlijk) voor het die wereld in de abstrakties van een taal kan overbrengen aan een ander, zo moeten wij leren om de hogere werelden aan te voelen voordat we via onze symbolentaal met de Goden kunnen communiceren.
Wij mensen kunnen aktief ingrijpen, ook op de hogere gebieden, door vorm te geven aan onze gevoelens en ideeën. Want wat is taal anders dan het ‘uitspreken van je gedachten’?
