Wiccan Rede * Spring 1983 by Diana
Een nogal vaak voorkomend misverstand is dat iemand die in de Cirkel werkt fysieke gewaarwordingen moet hebben van de energieën die opgeroepen worden. De opmerking is dan: “Hoe kan ik nou beoordelen of er werkelijk met krachten gewerkt wordt, want ik voel helemaal niets”.
Ten eerste kunnen de gewaarwordingen van de aanwezigen in de Cirkel totaal verschillend van elkaar zijn. Ze kunnen variëren van ‘totaal niets voelen’, een ‘vredig gevoel’, tot het ervaren van enorme krachten.
Ten tweede is men geneigd – en ik spreek uit eigen ervaring- om aan het hebben van fysieke gewaarwordingen een waarde-oordeel vast te knopen in de zin van ‘verder op het Pad’ te zijn.
Ik heb van lieverlee geleerd om het werken van krachten niet te toetsen aan mijn gevoelens, maar aan de uitwerking in het dagelijks leven: bemerk ik groei bij mezelf, bij anderen, hoe lossen moeilijke situaties zich op? En bij het oproepen van krachten voor het grote Geheel is het zelfs alleen een kwestie van wegzenden in Volmaakte Liefde en Volmaakt vertrouwen, en het verder loslaten. Zelf voel ik meestal niets bijzonders, maar van de uitwerking kan ik wel een paar voorbeelden geven.
We zouden een cirkel maken, maar om een bepaalde reden moest ik thuis blijven, en ik vroeg de anderen wat kracht naar me toe te sturen. Ik was benieuwd of ik daar iets van zou merken. Die avond zat ik te werken aan mijn bureau in de echtelijke slaapkamer, waar maanden geleden ook de t.v. was neergezet met instemming van alle gezinsleden. Omdat ik deze kamer echter steeds meer moest gebruiken, begon het me hoe langer hoe meer te irriteren dat ik voortdurend gestoord werd door de ‘kijkers’, maar we hadden nog geen aanvaardbaar alternatief kunnen vinden. Op de bewuste avond werd ik weer met dit probleem gekonfronteerd, wat me nogal kwaad maakte en ik dacht: ‘Wel, er wordt kracht naar me toegestuurd en het enige wat ik voel is: woede!’ Waarop ik de Cirkel verder vergat. De situatie spitste zich toe en ik werd steeds woedender, tot ik plotseling dacht:’ Nu is het afgelopen. Oplossing of niet, ik wil deze situatie niet langer!’ Ik heb de anderen duidelijk gemaakt dat ik de t.v. onmiddellijk uit de kamer wilde hebben en tóen bleek plotseling dat er tóch een uiterst simpele oplossing was die het probleem tot nul reduceerde.
Ik zie de werking van de mij toegestuurde kracht zó: deze versterkte mijn woede en dwong me om de situatie niet langer te accepteren, omdat ik de kamer werkelijk nodig had. Tegelijk werden creatieve vermogens vrijgemaakt zodat een oplossing naar boven kon borrelen.
Een tweede voorbeeld. In onze Cirkel wordt door een van ons de laatste tijd een zeer oude, zeer mooie wijze vrouw waargenomen die ons soms heel konkrete adviezen geeft. (Zie ook het artikel van Jan: Heilige Plaatsen.) Ik zie en voel haar niet, maar ze reageert op vragen die ik stel. Een vriendin van mij had me verzocht bij haar bevalling aanwezig te zijn; en de ‘vrouw’ liet me weten dat als er complicaties zouden optreden, ik haar kon oproepen. ‘Je zult mijn aanwezigheid niet voelen, maar je zult die merken aan de uitwerking’. Er traden inderdaad complicaties op en mijn vriendin moest naar het ziekenhuis. De kans op een keizersnee was heel reëel. In de taxi heb ik de vrouw opgeroepen en haar gedurende het eerste deel van de bevalling in mijn gedachten gehouden. Daarna vergat ik haar. De bevalling verliep inderdaad normaal, was een zeer vredig en liefdevol gebeuren, zoals mijn vriendin het wilde: zittend, met haar hele bewustzijn erbij.
Na afloop zei ze echter plotseling tegen me:”Nu is je gezicht weer gewoon, maar tijdens de bevalling had je een ander gezicht; ik herkende je niet meer, je ogen schitterden enorm en er kwam een ontzettende kracht uit. Het leek wel alsof iemand anders bezit van je genomen had, alsof je een kanaal was.” Ook haar vriend had het opgemerkt.
Zelf had ik niets bijzonders gevoeld, alleen een grote rust, geen gedachten over complicaties, wél een sterke behoefte om naar het gezicht van mijn vriendin te kijken. Dit was voor mij een bevestiging van wat ik al wist: dat het niet per se noodzakelijk is om fysieke gewaarwordingen te hebben om effectief met ‘krachten’ te kunnen werken.
Trap niet in de val van de hebzucht, die zich uiterst subtiel kan verplaatsen van het materiële vlak naar het spirituele: het ‘hebben’ van prachtige, interessante, opwindende, verheven ervaringen. Een open, onbevangen, ja onbekommerde instelling is veel belangrijker. Werk met de gedachte dat je konstruktief en liefdevol bezig bent met energieën die om en in je zijn zonder afgescheidenheid, want je bent er een deel van. Als je bepaalde ervaringen krijgt, prima, maar zie ze als een geschenk en laat ze weer los, ze zijn niet de graadmeter van de kwaliteit van je werk. Misschien is de opmerking van iemand die voor de eerste keer meedeed in de Cirkel een betere: “Het bijzondere is eigenlijk dat ik het zo gewoon, zo vanzelfsprekend vind”. Ik denk dat je met déze instelling werkt in harmonie met de Natuur waar al deze krachten en ook wij zelf een deel van uitmaken.
