Wiccan Rede * Autumn 1983 by Nicola
Ik vind het verontrustend hoe algemeen het gebruik van het woord ‘duister’ is als synoniem voor ‘kwaad’. Men vind dat alle problemen in de wereld veroorzaakt worden door ‘duistere krachten’, en men spreekt van een ‘zwarte bladzijden’ voordat de mens ‘verlicht’ werd, of van ‘iemand in het duister laten’ wanneer je niet wilt dat iemand iets weet. De werkelijke kracht en het potentieel van het duister wordt constant ontkend, onderdrukt en verkeerd begrepen. Waarom wordt het donker zo gevreesd? Ik kan wel een aantal redenen bedenken, en ik zal een poging doen hier wat dieper op in te gaan.
Het duister is ondefinieerbaar. De nacht is mysterieus en onvoorspelbaar. Degenen die hun levenservaringen precies willen omschrijven en die alles van etiketjes willen voorzien, zien in het donker een bedreiging voor hun levenswijze. Velen zijn bang in het donker omdat, wanneer de bekende voorwerpen niet meer waargenomen kunnen worden, zij worden geconfronteerd met zichzelf: hun onzekerheden, hun angsten en eenzaamheid; en al deze gevoelens overspoelen iemand wanneer de afleiding van het dagelijkse leven verdwenen is, in de stilte van de nacht. Ik geloof dat het van onschatbare waarde is dat de mens het duister tegemoet treedt, en haar mysteries aanvaardt. Waarom zou je niet over je angsten mediteren, in plaats van de stereo wat harder te zetten en nog een fles aan te spreken? Waarom kijken we onze angst niet recht in de ogen, herkennen hem, leren hem te accepteren en ermee om te gaan? Want alleen door de directe confrontatie kunnen we sterk worden, en de kracht die in ons huist leren gebruiken. Het duister heeft ons veel te bieden – waardering voor rust en stilte, het herstel van de geest tijdens meditatie, de gelegenheid om diep in onze ziel te kijken en de waarheid en kennis te zoeken die daar huist, maar slechts zichtbaar is wanneer we stil zijn. De demonen die de zwarte wereld van onze nachtmerries bevolken zijn over het algemeen alledaagse gevoelens die afgesloten zijn van hun natuurlijke expressiemogelijkheid; onderdrukking heeft ze vervormd en misvormd, en nu spoken ze rond in ons onderbewuste en herinneren ons aan onvervulde verlangens en behoeften. Hoe meer iemand ‘diep in zijn hart’ kijkt en al zijn gevoelens en emoties eerlijk aanvaardt, hoe minder demonen zo iemand schept om het duister te bevolken. Wanneer we moed vinden het donker zonder angst in te stappen, als het ware door de angst heen te gaan, dan zullen we de diepere mysteriën ontdekken die op onze komst wachten.
P.S. We zijn erg blij met dit stuk van Nicola, want het beroert een onderwerp waar wij zelf al lange tijd mee bezig zijn. Het duister, ‘de zwarte’ kant van jezelf, is iets waar over het algemeen weinig over gesproken wordt. Toch heeft ieder mens zo’n minder florissante zijde, die niet blijvend ontkend kan worden. Met name op een occulte ontwikkelingsweg schept een ongebreideld ontwikkelen van de ‘lichte’ zijde, het goede in de mens, dan een gevaarlijke onbalans, die vroeg of laat om een confrontatie vraagt! Mochten er lezers zijn die over dit onderwerp verder willen schrijven, of die misschien met persoonlijke vragen zitten: stuur ons gerust een briefje. Onze maatschappij is niet erg ingesteld op het omgaan met emoties en gevoelens, laat staan ‘zwarte’ als angst, haat, destructie, en negativiteit, Communicatie met jezelf en met anderen kan hier de hulp bieden die nodig is om dit toch wat ‘unheimische’ gebied te betreden!
