by Merlin Sythove
Als je over de Wicca leest, valt het op dat je meestal niets hoort over de kosten die aan de Wicca verbonden zijn. Een stukje over geld…
Wicca is geen koopwaar
Een van de belangrijkste regels in de Wicca is dat je geen geld mag vragen voor de dingen die je met je gaven doet. Daar zit ook wel een stukje logica in, als je erover nadenkt. Geld vragen maakt je werk tot koopwaar, je moet “waar voor iemand’s geld leveren”. Maar hoe kun je nu geestelijke zaken in geld uitdrukken? Hoe kun je genezing of groei forceren zodat er een bepaalde “waar” geleverd wordt?
Het antwoord is dan ook heel simpel. Een Coven kost niets. De inwijdingen, de training binnen een Coven, de bijeenkomsten, de jaarfeesten: het is allemaal gratis. Er wordt geen contributie gevraagd, je kunt geen donateur worden van een Coven, je zult nooit acceptgiro’s voor je lidmaatschapsgeld ontvangen.
Geef je dan helemaal geen geld uit?
Ja natuurlijk geef je geld uit. In sommige gevallen zelfs vrij veel. Je hebt je eigen reiskosten om naar bijeenkomsten te gaan. Je zult boeken willen aanschaffen, rituele voorwerpen, kaarsen, wierook. Je wilt graag een gewaad hebben. Je zult bij willen dragen in de kosten van de Coven, voor kaarsen, wierook, wijn. Je zult graag iets willen meenemen voor de bijeenkomsten en het feest erna. Wijn, cake, sap, knabbels, taart, kaas, stokbrood, enzovoort. In sommige gevallen kan een Coven als geheel besluiten iets duurs samen aan te schaffen, bijvoorbeeld een zwaard. En verder zul je kosten maken voor je eigen specialisatie. Astrologie kost bijvoorbeeld vrij veel, voor een computer, programma’s, boeken en lessen; kruiden kan wat minder kosten, voor opnieuw boeken, een vijzel, kruiden, een weegschaal etc.
Cursussen en workshops
Verder verzorgen de meeste groepen een introductie, soms in de vorm van een serie persoonlijke gesprekken, soms in een meer gestructureerde vorm, een cursus, een workshop of iets dergelijks. Deze leertijd geeft de kandidaat de gelegenheid om kennis te maken en een realistisch beeld van de wicca op te bouwen. Dat kan ook geld kosten. Opnieuw hebben we het dan meestal over de kosten van boekjes of kopieën, postzegels en enveloppen, koffie en thee, een stukje van de tijd die mensen in zo’n cursus willen steken, eventueel zaalhuur etc.
De keerzijde van de medaille
Omdat geen enkele heks van het ‘heks-zijn’ kan leven, heb je dus gewoon een baan net als iedereen. Je staat vol in het leven, met alle problemen die dat met zich meebrengt. Je hebt maar een beperkt stuk tijd voor de Wicca, en je zult kieskeurig zijn hoe je die tijd gebruikt. Kieskeurig in met wie je wilt omgaan, wie je graag dingen zult willen leren, wie je graag zult willen helpen, en wie niet. Omdat er geen geld wordt gevraagd, kunnen mensen jouw tijd ook niet kopen, je niks afdwingen, en geen beslag op je leggen als je dat niet toestaat.
De andere keerzijde
We zijn opgegroeid in een materialistische maatschappij. Alles kost geld. Hoe beter iets is, hoe duurder het is. Als het goedkoop is, kan het nooit kwaliteit zijn. Wat gratis is, is afval of reklame.
De prijs van een artikel zou de waarde moeten uitdrukken, maar in de praktijk bepaalt de prijs de waarde van een artikel. Als heks moet je daar doorheen leren zien. Durven kijken naar de waarde van iets, los van de prijs die daarvoor al dan niet gevraagd wordt.
Gratis is voor niets?
Kadootjes ontvangen schept verplichtingen. Gratis een opleiding tot heks ontvangen, inwijdingen, training enzovoort, schept dat hele grote verplichtingen?
Dat is maar net hoe je het bekijkt. Ja, het schept verplichtingen: je kunt zo’n gift beantwoorden met inzet, actief zijn, betrokken zijn, en dingen op hun waarde te schatten. Maar het schept geen verplichtingen die je met geld of een duur cadeau kunt ‘afkopen’.
Zo zijn de relaties binnen een Coven ook niet opgebouwd. Het is heel belangrijk dat het ‘klikt’ tussen mensen. Heksen werken op een heel intiem niveau met elkaar samen, en moeten dus goed met elkaar kunnen opschieten. De moderne hekserij is niet iets is dat je kunt ‘leren’ op een intellectueel niveau, maar waarin je op existentieel niveau moet ‘opgroeien’. Voor veel groepen geldt dat ‘wat je weet’ er niet zoveel toe doet – kennis is makkelijk bij te spijkeren. ‘Wie je bent’ is veel belangrijker, en daaronder vallen allerlei persoonskenmerken die in de gewone maatschappij misschien wat minder belangrijk zijn, zoals houding, instelling, volwassenheid, loyaliteit, oprechtheid, zelfkennis, ervaring, inzicht, wijsheid, meevoelendheid, en last but not least de karakterstructuur. Passen mensen een beetje bij elkaar? Begrijpen ze elkaars humor? Pakken ze zaken op dezelfde manier aan? Kortom, een Coven is een groep goede vrienden, en binnen die context moet je dit stukje over geld dan ook plaatsen.
Is een Coven die geld vraagt helemaal fout?
Nee, zo zwart-wit is het helaas niet. Waarvoor wordt er geld gevraagd? En hoeveel? Als men 5,00 vraagt als bijdrage in de kosten van kaarsen, wierook, bloemen en wijn voor een ritueel, kun je zelf narekenen dat dat niet veel is en nauwelijks de kosten zal dekken. Als men struktureel 500,00 per jaar vraagt, onafhankelijk van hoe vaak je komt, ligt dat ineens heel anders, dat lijkt meer op het financieren van een gebouw. Als een inwijding 250,00 moet kosten, dan klopt er ook iets niet. Maar als dat bedrag bedoeld is om met de hele Coven een lang weekend een retraite te organiseren (huur van huisjes, maaltijden etc.) dan is 250,00 per persoon ineens weer niet veel.
Geld is energie
Deze uitspraak komt al van Annie Besant, maar is natuurlijk niets nieuws: Geld is een vaste vorm van energie, waarvoor iemand arbeid heeft verricht. Dat er geen geld wordt gevraagd in de Wicca, anders dan voor dingen die gewoon gekocht moeten worden zoals kaarsen, bloemen of wijn, betekent niet dat er geen energie-uitwisseling plaatsvindt. Misschien is dat nog wel het grootste struikelblok, want degeen die als “consument” bij de Wicca aanklopt, zal zeker lang voor een dichte deur blijven staan…
Blessed Be!
Merlin
