Enige gezichtspunten omtrent de Craft

Wiccan Rede * Spring 1984 by Marian Green

In de afgelopen twintig jaar heeft magie een belangrijke rol in mijn leven gespeeld. In het begin vond ik alleen dikke zware boeken, geschreven in de vorige eeuw, en er waren slechts weinig mensen die toegaven iets van de mysteriën te weten – nu staan de boekwinkels stampvol met nieuwe literatuur op allerlei gebieden: van rituelen en paganisme tot hekserij en nog veel meer.

Vroeger bestond er geen makkelijke weg om met andere studenten in kontakt te komen; nu zijn er tientallen kleine tijdschriftjes, uit Engeland en de Verenigde Staten, van vegetarisch eten tot Paganisten tegen Kernbommen, van Druidisme tot Neo-Pantheïsme, met daartussenin een zeer groot aantal dat alle gebieden van occulte kennis bestrijkt. Nu is er bijna tevéél materiaal, zeker voor de beginner, die de waarde van wat hij leest nog moeilijk kan beoordelen.

Ik heb veel geluk gehad bij mijn studie van zowel de Craft als Rituele Magie, want ik heb veel vrienden gemaakt. Zij komen uit alle mogelijke tradities, uit paganistische kring en uit de ceremoniële magie. Vaak werd ik uitgenodigd om hun rituelen bij te wonen, hun feesten mee te maken, en ik vind dat een grote eer. Het maakt er veel verschil of je een ritueel samen met enkele vrienden beleeft, of dat je dezelfde woorden leest in een dood boek.

Dit brengt me op wat ik beschouw als het belangrijkste in de Craft, voor het heden maar ook voor de toekomst: persoonlijke ervaring. Natuurlijk zijn er meer dan voldoende boeken om de zoeker de sleutels te geven om zelf een cirkel te trekken en de juiste woorden uit te spreken. Boeken vol met aanwijzingen over de instrumenten, wierook, het gebruik van kaarsen, enzovoort; maar het volgen van instructies uit een boek maakt je nog geen heks! Noch zal de inwijdingsceremonie noodzakelijkerwijs die essentiële vonk overdragen, de band met de God en de Godin, of de vaardigheden om een groot aantal kundigheden en artistieke talenten te ontplooien! Je kunt alleen maar heks worden door jezelf met hart en ziel aan het gekozen pad te wijden, aan het werk voor de Goden, door hun wegen te leren kennen en de aarde te behandelen als het eigenlijke lichaam van de Godin, zonder dit te besmeuren.

Er zijn altijd wel ‘zondagsheksen’ geweest, die, na hun huis aan kant gebracht te hebben, hun athames en verdere regalia bijeen snorren en vervolgens naar het huis van een vriend hobbelen om rituelen uit te voeren, of het wisselen van de seizoenen te vieren, woorden oplezend uit een boek in het kaarslicht. Zodra het werk is afgelopen gaat het idee een Kind van de Godin te zijn, een magiër, genezer of voorspeller, terug in de plastic zak, met de plastic bloemen. De echte heks is haar religie zeer toegewijd. Voor haar (of hem) is de Vrouwe een intieme vriendin die altijd aanwezig is om hulp aan te vragen, of te bedanken voor een geslaagde onderneming. Wanneer je de maan ziet, onder de bomen staat, het wat er voelt stromen, dan heb je kontakt en dan zijn werktuigen noch een altaar met beelden nodig. Je verwacht toch niet dat je een cirkel hoeft te trekken om met je eigen moeder en vader te mogen spreken? Waarom zou dit dan wel het geval zijn om met je Goddelijke Ouders in kontakt te treden?

Sommigen zoeken de inwijding alsof het het eind van de weg zou zijn. Maar iedereen die de wijn uit de Schaal van Inspiratie heeft geproefd weet dat dit slechts het begin is. Je kunt nooit genoeg leren, nooit genoeg ervaring opdoen, je zult altijd proberen verder te komen. Niet alleen in die dingen die overduidelijk met de Wicca verbonden zijn: de verhalen van de God en de Godin, maar ook in geschiedenis, het gebruik van iedere plant die je tegenkomt, in psychologie, houtsnijden, wijn maken, cakes bakken, borduren en in vele andere handvaardigheden. Vroeger zou een heks de antwoorden hebben gehad op de vragen van diegenen die om hulp kwamen, voor mensen met problemen, of dit nu op een magisch vlak lag – geluksamuletten bijvoorbeeld, of het genezen met kruiden of psychische methoden, het ontwarren van liefdesverwikkelingen of het vinden van verloren voorwerpen.

Sommigen van de hedendaagse heksen hebben verbazend weinig kennis en zelfs de Hoge Priesteres en Priester hebben nooit geprobeerd veel te leren, afgezien van het leiden van enkele rituelen en het herkennen van de kaarten van de Tarot!

Wanneer je de Wicca serieus neemt, dan zul je zeker je kennis willen uitbreiden. Je kunt mediteren op de verhalen over de Godin, je kunt geleide fantasie proberen als een manier om de heilige plaatsen in je eigen land, of in een vreemd land te bezoeken. Je kunt proberen de oude heidense feesten te ontdekken die verborgen liggen achter dikke lagen kerkelijk vernis, maar je moet wel goed zoeken. En als je thuis zit, met een paar vrienden, in een kamer gevuld met wierook en kaarslicht, bij een glas wijn – of liever nog een picknick onder de zon of de heldere sterrenhemel – dan kan je de hulp van de God en de Godin inroepen, en je zult inzichten opdoen die rechtstreeks uit de bron van eeuwige wijsheid vloeien. Je kunt kracht opdoen uit een boom, of je emoties laten stromen als een rivier, of de getijden van de zee. Je kunt stabiliteit vinden in een gesprek met Moeder Aarde; je geest kan vliegen met de wolken in het zwerk; als een vogel kan je inzicht een geestelijke wendbaarheid verwerven.

We leven in een veranderende wereld – oude waarden en ideeën zijn aan het verdwijnen en nieuwe en vrijere waarden nemen hun plaats in. Alleen wanneer we in staat zijn te buigen en met de tijd mee te gaan kunnen we hopen onze magie en onze Kunde in het nieuwe tijdperk te planten. Het helpt echt weinig om terug te willen gaan naar de middeleeuwen, de tijd van onderdrukking, geheimhouding en tegenwerking van de kerk. We moeten de feesten die we vieren nader onderzoeken, en de magie die we bedrijven en bekijken of alles nog steeds zinvol is in dit computertijdperk. Kunnen stedelingen de God en de Godin nog echt zo waarnemen als de mensen op het land dat konden, eeuwen geleden? En als dat niet zo is, hoe kunnen zij dan wegen vinden om het kontact met hun Ouders te herstellen? Misschien wil je het volgende experiment eens proberen:

Wanneer je buiten kunt zijn is dat zeker het beste, anders moet de fantasie ons maar te hulp komen. Ga in je tuin zitten, of op de vloer in een kamer, maar zorg dan wel voor wat bloemen, takken of tenminste planten. Leg je handen plat op de vloer of het gras en sluit je ogen. Voel een stroom kalmte en kracht die langs je armen omhoog rijst. Zeg dan, in jezelf: ‘Wees welkom, Moeder, maak me kalm en sterk’. Stel je voor dat de vitaliteit van de aarde in je oprijst alsof je een bloem of een boom bent. Neem de tijd om je goed bewust te worden van dit gevoel dat je doorstroomt.

Vervolgens stel je je een licht regenbuitje voor. De regen valt zacht op een stuk droog land. Voel de koelte en stel je voor dat het jou, de plant, als kind van de aarde, een verfrissende dronk brengt, die niet alleen je lichaam doet ontwaken en je ruggengraat/stengel rechter maakt, maar ook gevoelens van ergernis of misnoegen wegwast. Laat dit gevoel door je hele wezen stromen.

Vervolgens denk je aan de zon in de hemel, of een brandende kaars als je binnen bent. Stel je voor hoe het licht en de warmte je langzaam vervullen, zoals een glas gevuld wordt met sprankelende witte wijn. Zeg: ‘Welkom, Heer van het Vuur’. Voel de warmte en de energie van de zon, die het universum doorstraalt, in je stromen, door je heen en weer naar buiten in golven van genezend licht die je naar een ieder kunt sturen die ziek of bedrukt is. Stel je dit licht voor als een fontein die van heel hoog in je stroomt en dan wordt gericht naar waar het nodig is. Je voelt je gevuld met licht en leven. Laat deze warmte goed in je doordringen.

Richt je aandacht nu op de wind, niet alleen als een verkoelend briesje, maar ook als een stem die door de bomen fluistert. Wanneer je erg stil bent kan je de God en de Godin tot je horen spreken, je raad geven of zegenen. Je merkt dat je gave om dingen te begrijpen wordt vergroot door de lucht die je inademt, de lucht die je verbindt met je vrienden die dichtbij je zijn, en met alle heksen in de wereld, want allen staan ze onder dezelfde hemel, dezelfde zon en dezelfde maan.

Laat je wezen deze kwaliteiten langzaam in zich opnemen, en zeg dan zacht: ‘Dank u, Moeder en Vader, voor de zegening van uw aanwezigheid, hier op deze plaats op aarde’. Laat je bewustzijn nu weer langzaam terugkeren naar de tuin of de kamer en je vrienden. Wanneer je deze ervaring samen met anderen hebt doorgemaakt, glimlach dan, en voel de verwantschap, want zij ademen dezelfde gezegende lucht in en voelen dezelfde genezende kalmte door zich stromen.

Dit is geen conventionele manier om een cirkel op te zetten en de God en de Godin te laten neerdalen in de personen van de Hoge Priesteres en Priester. Maar in een Nieuwe Tijd zullen er meer mogelijkheden zijn om gelijkelijk te delen, man en vrouw, zodat iedereen de energieën en de vitaliteit van de Goden in zich op kan nemen. Wanneer je eerst in de cirkel wilt dansen, of elk aspect wilt aanroepen bij de naam die je het beste kent is dat ook goed. Wanneer je deze methode gebruikt om nieuwe gaven en inzichten op te doen, nieuwe wegen te ontdekken om te leren delen, dan zul je een stuk dichter bij de Oude Goden komen dan door het simpelweg lezen van een boek.

De wereld heeft de genezende kracht van de heksen nodig, hun liefde voor vrede en harmonie, hun gave om in de toekomst te kijken en zo het leven beter te kunnen leven in die toekomst. Er is behoefte aan hun toewijding en hun verbond met de Godin als Moeder Aarde, en met de God van de Hemel en het Ongeziene. Maar meer nog dan alles betekent het dat wij allen onze eed serieus nemen wanneer we door de geheime deuren van de inwijding zijn gegaan, onze kennis met discretie behandelen en daarmee het best mogelijke doen voor iedereen. We hoeven geen buttons te dragen om te laten zien dat we leden van de Craft zijn – ons hele leven zou moeten tonen dat we tenminste proberen de wereld een veiliger, gelukkiger en mooiere plaats te maken. Wanneer de liefde die we voelen voor de God en de Godin gereflecteerd wordt in onze relatie met alle andere mensen om ons heen, dan demonstreert dit veel beter de waarde van onze religie en ons geloof. Jaren van praten en argumenteren zal de mensen niet van de waarde van de Oude Religie kunnen overtuigen; maar als ze warme, rustige en effectieve mensen tegenkomen die toevallig allen heksen of magiërs blijken te zijn zullen we het veel eenvoudiger vinden om onze wegen geaccepteerd te zien.

Ik geloof niet dat ik ooit zal ophouden met het leren van nieuwe vaardigheden, of het opdoen van nieuwe ideeën, want ofschoon ik boeken schrijf, en artikelen voor Quest, is het elke keer weer een uitbreiding van mijn kennis. Telkens wanneer ik een lezing geef, of naar een festival ga, een ceremonie of een ritueel meemaak, zie ik nieuwe aspecten in zelfs het bekendste materiaal. Ik krijg dieper inzicht in de motieven en doelstellingen van de mensen om me heen, zowel op het mundane als het occulte vlak, en kan proberen om met hun doelstelling in harmonie te leven. Er moet nog steeds veel gedaan worden om onze weg geaccepteerd te krijgen door de wereld als geheel, maar we kunnen geen macht of dwang gebruiken zoals andere godsdiensten dat in het verleden deden. Wanneer mensen uit vrije wil ervoor kiezen ons pad te volgen, moet dit een vrije en eerlijke keuze zijn. Hen moet een weg van licht getoond worden, niet een sinister en vaag beeld van een vervallen pad. We moeten proberen te laten zien dat de weg van het occultisme slechts door onwetendheid wordt verborgen, niet door een sluier van duisternis en kwaad. De heks moet in staat gesteld worden om zichzelf te zijn, in de nieuwe tijd, als leidster, als vriend en als geliefd medemens wiens wijsheid vrijelijk gezocht wordt, en niet als een slijmerig sujet uit een horrorverhaal. Wanneer je in de Craft bent ingewijd, misschien zelfs Hoge Priesteres of Priester, of alleen maar een zoeker, hoe zet jij je dan in om het beeld dat we honderden jaren van heksen hebben gehad te verbeteren? Ook JIJ kunt proberen het beeld te zijn van de heks uit het Watermantijdperk, iemand naar wie wordt opgezien, die wordt gewaardeerd en gevraagd om medeleven, genezing en waarheid voor de zoeker. Probeer het waardig te zijn!

Leave a Reply